9 juni 2021

Mijn visie op eetstoornissen

Wat is eigenlijk een eetstoornis?

Ik gebruik het woord "stoornis" eigenlijk niet graag, want in mijn ogen is het geen stoornis. Het is niet meer of minder dan een controlestrategie, een overlevingsmechanisme. Een manier om te overleven: een manier om niet te moeten voelen, een manier om het leven aan te kunnen.

Kan je genezen van een eetstoornis?

Ja zeker! Ik maak het hier dagelijks mee in mijn praktijk. Het vraagt wel heel veel tijd en ruimte, iets wat we onszelf en anderen niet echt meer geven dezer dagen. Tijd en ruimte... Wat is dat eigenlijk? Jezelf of de ander tijd en ruimte geven wil eigenlijk zeggen dat je onvoorwaardelijke liefde voelt. Alles is oké en alles mag er zijn. Het hoeft niet van vandaag op morgen, want het is een proces. Ook bij het herstel van een eetprobleem, is er vaak zoveel dieperliggend wat eerst aan de oppervlakte dient te komen alvorens er überhaupt gesproken kan worden over een herstel. Oude pijnen moeten eerst geheeld worden. Oude patronen moeten doorbroken worden vanuit het hart en met heel veel liefde. Oude emoties moeten losgelaten worden doorheen het lichaam. Oude overtuigingen moeten herkaderd worden.

Veel werk dus, vooraleer je jezelf als een eetstoornisvrij individu kan beschouwen. En dat is helemaal oké. Voor de ene gaat het langzamer dan voor de andere. Iedereen mag helemaal zijn wie die is en mag alle tijd nemen die hij of zij daarvoor nodig heeft. Herstellen van een eetstoornis kan je vergelijken met het aanplanten van je tuin. Eerst aanschouw je de huidige staat van de tuin. Dan ga je voelen hoe je wil dat die tuin eruit zal zien. Dan ga je je doelen voorop stellen en bepalen waar je welk plantje wil. Daarna maak je komaf met het onkruid en ga je de grond omspitten. Dan ga je al het nodige doen om nieuwe zaadjes te kunnen planten. Tenslotte plant je nieuwe zaadjes. Maar wat we vaak vergeten is dat we die zaadjes ook water en licht moeten geven. En daar pas begint het proces van zelfzorg en zelfliefde. Heel goed zo.

Wat is de oorzaak van een eetstoornis?

In mijn beleving bevindt de oorzaak van een eetstoornis zich in 9 van de 10 mensen bij de opvoeding. Alle ouders voeden hun kinderen op vanuit de allerbeste intentie en met alle kennis die ze ter beschikking hebben. Echter, veelal denken ouders dat ze goed kunnen communiceren met hun kinderen, maar blijkt dit in de praktijk toch niet zo te zijn voor het kind. Hierdoor krijgt het kind al van jongs af aan het gevoel dat er geen ruimte is voor de emoties van het kind. Al snel wordt een overlevingsmechanisme ingeschakeld, wat vaak overgedragen is van de ouders, waarbij het kind zichzelf klein maakt.

Jezelf klein maken begint doordat je hebt geleerd te voldoen aan de verwachtingen van anderen, zoals je ouders. Als ouder heb je een 100% verantwoordelijkheid voor de zorg van je kind. Veel ouders zitten zelf nog met pijn of verdriet of angst of rouw, waardoor ze niet in staat zijn om die 100% verantwoordelijke zorg op zich te nemen. Vaak ook door omstandigheden buiten zichzelf, zoals een onverwerkt trauma of laag zelfbeeld wat ze zelf meegekregen hebben in hun opvoeding of een leven als alleenstaande ouder, ... Ik zie dan ook vaak bij mijn cliënten dat deze kinderen meer op zichzelf gaan dragen dan wat hoort. Ze nemen een stukje van de ouderrol op zich en voelen zich onbewust ergens tekortgedaan.

Daarnaast merk ik dat wel 7 van de 10 cliënten bij mij op consultatie, een dieperliggend trauma hebben zoals voornamelijk seksueel misbruik. Maar ook emotioneel misbruik of emotionele verwaarlozing. Dit zijn allemaal triggers die ons klein en onzeker doen voelen waardoor we de behoefte hebben aan controle: om zeker te maken dat we ons nooit meer zo hoeven te voelen.

Heb je zelf vragen over een eetstoornis van jezelf of iemand in je omgeving? Aarzel niet om mij te contacteren. Steeds van harte welkom!